من واينهمه خوشبختي محاله

يه عالمه يه عالمه يه عالمه دوست جديد پيدا كردم يهويي و يجا
وايييييييييييي

بعد از چند سال دست از زلفون سياهم برداشتم و از اينهمه انس و الفته گذشتم و ...
نه كوتاش نكردم يعني عمرا تا زماني كه شاهين ن.ج.ف.ي كوتاهش نكرده موهامو كوتاه كنم
اونم كه معلومه كي قراره كوتاه كنه پس ...
خلاصه يه رنگ قهوه اي مامان گذاشتم روشون
البته حسادت يكي از انگيزه هاي اصليش بود ;)


بعد چند سال دوباه مارمولكو ديدم چه كيفي كردمو چقدر چسبيد
واي اولين بار كه ديدمش چييقدر بچه بودم و خيلي ها رو نفهميده بودم واي خواهق مادق
جشن نيمه شعبونشم كلي حال داد. جدا كه بايد حرف امام موعود رو از امثال كمال تبريزي بشنويم تا برخي ها
راستي منم اينجا تولدشو بهش تبريك ميگم
گرچه كوچكترين ذهنيتي ازش ندارم
البته بجز اونچه تو فيلم مارمولك كمال تبريزي ديدم

.

بيرون كشيد بايد از اين ورطه رخت خويش... آن هم از نوع اجباري

كفشهايم كو؟

اگه اين مرز بين رفتار و شخصيت و اين تعريفها و اين ... رو بذاريم كنار و اصلا يه طعريف جديد از خودمون در كنيم كه واحد شخصيت در مغياس روز رفتار است. اين شخصيت(در مغياس روز) رابطه مستقيمي با كفشها دارد و اين هم به اين ارتبات به اين دارد كه از آنجائيكه تمام طول روز در مقابل آئينه يا انواع شيشه هاي رفلكس قرار نداريم (چون نميتوانيم قرار داشته باشيم) تنها بخشي كه از بدن و لباس آن كه توسط خود شخص به وضوح رويت ميشود مچ پا به پائين است.
و باز هم از آنجائيكه رفتار آدمي از طرز تلقي خودش از ظاهرش خيلي نشات ميگيرد و در بخش اعظمي از روز فرد تنها از روي كفشهايش رو خودش طلقي ميكند پس كفشها خيلي در رفتار روزانه و احساسات روزانه نقش دارند.
مقايسه كنيد احساس خودتان را هنگامي كه كفش اسپرت ميپوشيد با پاشنه بلند يا تخت...
و ببينيد ميزان ذوقتان را در مورد لباس نويي ها كه در مورد كفش كلا يه طور هاي ديگري است.
.
.
.
حالا ائمه معصومين كه هميشه كفشهايشان پاره بوده ولي خودشان آدمهاي خوبي بودند از اين قاعده مستثني حستند.
.
.
.
حالا كه آنها ميروند سانديس بيت(كدوم بيت؟ همون كه رنگارنگه) المال نظامشان را ميوخورند و ميگويند حرفي هست؟ من هم چند غلط املائي داشتم
حرفي هست؟

اينم بمونه

من ميگفتم شب عشق با اين سياهي،
نداره ترسي برام وقتي تو ماهي

تو ميگفتي آره من ماهم ولي،
تو اومدي آسمونت رو اشتباهي