۱۳۸۹ فروردین ۱۱, چهارشنبه

این قبله هر قافله

آخر کیف اون زمانیه که بعد اینکه چند روز عین بچه ها براش اخم میکنی ، اونهم برای یه موضوع غیر منطقی یا به قول خودش خلاف مصلحت، بهت حال میده و با یه سورپریز باور نکردنی از دلت در میاره و یه دست رو سرت میکشه . تو آروم اخمهاتو باز میکنی و یه آه از سر آسودگی میکشی و هدیه اشو محکم بغل میکنی و میری دنبال بازیت...